Blog

In de weken voor 8 november 2023 is er weer een mooie hoeveelheid met spullen verzameld. De spullen worden deze keer door Erik-Jan Huisman en Ralph van Rees weggebracht naar Zhytomyr. Het doel is om de spullen te geven aan het Zhytomyr Community Fund. Zij helpen onder leiding van Zhanna Zolovyova in deze regio de IDP’s (Internally Displaced Persons, oftewel binnenlandse vluchtelingen). Bij deze stichting worden ze geregistreerd en wordt al sinds het begin van de oorlog precies bijgehouden wie want ontvangt. In de stad is op dit moment ongeveer 10 procent van de mensen vluchteling. Deze mensen zijn gevlucht met zeer weinig spullen en helpen wij met huishoudelijke artikelen, medische spullen en levensmiddelen. Daarnaast wordt soms meer specifieke apparatuur geschonken zoals digiborden, medische apparatuur en dergelijke.  

We vertrokken op 8 november om 20:10 uur vanuit Veenendaal in de regen. Gelukkig stopte de regen halverwege Duitsland en was het vervolgens prachtig herfstweer met een mooie zonsopgang vroeg in de ochtend. Na af en toe een tankbeurtje, soms met wat strubbelingen, bereikten we supersnel de Pools-Oekraïense grens. Rond 12:00 uur waren we in Oekraïne; de grens passeren in iets meer als een uur lijkt haast een record. De Oekraïense douanebeambte vond het voor ons maar vervelend vindt dat we zo lang hadden moeten wachten bij de grens. Wij vonden echter een half uurtje aan de Oekraïense kant wel meevallen. Na een hartelijk “Welcome to Ukraine and sorry for the long time that you’ve to wait here” en een “Good luck, bye bye” gingen we weer verder. Nog “even” 450 km doorrijden naar Zhytomyr. 

Rond 17 uur kwamen we aan bij het inmiddels bekende hotel. Toen we in de Whatsapp reisgroep (na 20 uur van Veenendaal in Zhytomyr; een nieuw record…?) aangaven dat we daar waren werden we duidelijk nog niet verwacht. Zhanna belde ons geschrokken op, schakelde daarna snel en stelde voor om ons mee te nemen naar een jubileumconcert van het Philharmonisch Orkest. Zhanna regelde een snelle hap in de buurt en we mochten mee naar het concert. Een van de eerste die weer werd gehouden sinds het begin van de oorlog. Vreemd om bij de start van het concert te horen wat je moet doen en wie waarheen moet gaan als het luchtalarm gaat. De mensen daar laten het allemaal gelaten over zich heenkomen. We zijn daar met lichte wallen onder de ogen en worden behandeld als heuse VIP’s. Na het concert met onder andere het indrukwekkende volkslied nog even wat foto’s en een interview voor de televisie. Dat Ralph nog scherp genoeg was na de lange rit bleek doordat hij tijdens het interview behendig iemand in zijn nek greep die van het podium kukelde. Interview maar even opnieuw beginnen. Na nog meer foto’s met onder andere de aanwezige generaal die verantwoordelijk is voor de regio en de directie van het theater werd snel het bed opgezocht. 

Vrijdagmorgen werden we hartelijk ontvangen bij het kantoor en uitdeelpunt van het Community Fund. Dat onze rit en spullen God’s Logistics wordt genoemd is voor ons erg bijzonder. Tijdens de koffie besproken dat Erik-Jan op Facebook een connectie van een van de dames herkende die hij in Woudenberg had zien lopen. Na wat berichtjes over en weer bleek haar zus op dat moment in Zhytomyr te zijn en werd een beroep gedaan op “BOOT Koeriersdiensten” om op de terugweg wat leuke en nuttige spulletjes mee te nemen naar Woudenberg. Toen we alle spullen gelost hadden en we nog een tijdje moesten wachten hebben we die tijd maar gebruikt om alle kleding naar boven te sjouwen. Ondertussen ging het luchtalarm. Wat doe je dan? Alle schoolkinderen komen uit de schoolgebouwen en verdwijnen richting de schuilkelder. Uiteindelijk bleek het die dag 5 uur lang aan te houden. Wij hebben onze gastvrouwen maar eens gevraagd wat zij doen. Zij houden Telegram in de gaten om te zien of de dreiging serieuzer/concreter wordt.  

In de middag de bezienswaardigheden van de omgeving bekeken. De brug, het stadspark, de rivier en de stuw in de rivier. Omdat er veel schoolkinderen meehelpen met het verzamelen van spullen hebben we wat armbandjes, kleurboeken en sleutelhangers gekocht. Ook het kopen van een aantal sleutelhangers, gemaakt van restanten van een in de buurt neergeschoten Russisch vliegtuig, stond daarbij op de planning. Na nog wat extra spullen in geladen te hebben voor een ander contact in Nederland was het boodschappenlijstje compleet en waren we weer klaar voor de terugreis. 

Het was inmiddels bijna donker toen we de terugtocht richting de grens maakten. Het ging allemaal lekker snel. Bij de Poolse grens kwam nog een kleine uitdaging met de spullen die de “BOOT Koeriersdiensten” mee hadden gekregen. Wat zit daarin? En daarin? Weten wij veel… “Ueh, geen idee” wordt in het Pools niet goed begrepen. Uiteindelijk alle rondom goed dicht getapete pakketjes met blote vingertjes opengepeuterd en bleek alles in orde. Na een paar uur rijden even een kort nachtje in Polen geslapen. Helaas voor de eigenaar van het hotel moesten we hem daarvoor wel uit zijn (vond hij zelf) welverdiende slaap halen.  

Om 7:00 uur zaterdagmorgen vertrokken we om de laatste 1.200 km richting Nederland te rijden. Zonder incidenten kwamen we rond 18:30 uur op 11 november weer bij Ralph thuis aan. Nadat Erik-Jan thuis het uitgestelde avondeten met zijn gezin op had kon hij de spullen gaan afleveren bij de blij verraste Oekraïners in Woudenberg en de bus terugbrengen naar Veenendaal.  

Het was weer geweldig mooi om dit samen te mogen doen. We zijn dankbaar dat het weer zo voorspoedig is gegaan!