Blog

Dinsdagavond 16 juli is de bus geladen voor een nieuw Noodhulptransport. De bus was weer tot de nok gevuld, waarin aardig getetrist was om alle goederen er in te krijgen. Want achter een muur van dozen waren ook 3 fietsen, 2 skelters, 3 kinderstoelen, 2 trampolines en 3 kinderwagens verborgen. Woensdagmorgen 17 juli zijn Teun Guijt en Johan Oudijn vertrokken naar Nagydobrony in Oekraïne.

Deze keer was de reis totaal anders dan de andere keren. Waar we anders in de avond vertrokken en de eerste kilometers in de nacht reden, vertrokken we nu ’s morgens, waardoor precies op de andere plaatsen nacht was dan anders. Zo reden we in de nacht door Boedapest; Teun: “Ik ben op m’n best in Boedapest.” En inderdaad: binnen een kwartier waren we door het centrum en door heel Boedapest heen gereden.

De snelheid verdween el bij de douane. Het leek allemaal op orde, zelfs kregen we te horen: “Het is OK, je kunt gaan.” Toen we de paspoorten wilden ophalen, gaven ze echter aan dat de declaratie is niet goed was. Zij hebben zelf de medewerking vertoond om de declaratie opnieuw en volgens hen goed in te vullen. En dat is natuurlijk altijd goed, duurt alleen 2 uur.

Bij het Kindertehuis in Nagydobrony begon het onttretissen, het meeste konden we daar uitladen. Het speelgoed is direct in gebruik genomen.

Daarna zijn we naar Szernye geweest. Daar steunen we al lange tijd een schooltje op een Roma-kamp. Hier hebben we de kleding gebracht die we gebruikt hebben om het materiaal te stutten.

Na een zeer informatief gesprek, zijn we naar de volgende uitnodiging gereden: een gaarkeuken in Moekatsjeve. Hier worden circa 400 mensen geholpen met eten, georganiseerd door 2 mensen, één kok en een hulp. Een zeer bijzondere ervaring. Misschien dat we in de toekomst ook hen kunnen helpen. In deze gaarkeuken hebben we geproefd wat er elke dag bereid wordt, waarna we we terug zijn gegaan naar het Kindertehuis, om te slapen.

Vrijdagmorgen begonnen we bij een voetbaltraining in Naghydobrony. Daarna naar het gymnasium, warme contacten aangehaald. En de computerschermen afgeleverd, afkomstig van het Van Lodenstein College uit Kesteren. Deze zijn dankbaar ontvangen voor circulair hergebruik.

Daarna naar de overkant, de dominee van het dorp. In het verleden hebben wij voor de kerk bemiddeld bij aanschaf van zonnepanelen. Nu wil hij vervolgstappen zetten. Hij zal gedacht hebben, jullie helpen ons, ik help jullie. In ieder geval heeft hij er voor gezorgd dat wij niet achteraan de lange lange wachtrij wachtende auto’s voor de grens hoefden aan te sluiten.

Ons laatste bezoek in Oekraïne was in Hetyen, het DAC voor gehandicapten, waar we mochten meeëten. Daar, zoals overal, gesproken over stabiele stroomvoorziening: hoe kunnen we de zonnepanelen maximaal benutten, ook in de gemiddeld 15 uur per dag dat er geen stroom is? Met behulp van accu’s en een aggregaat, maar hoe dat inregelen, zodat niet alles ontregelt.

Toen naar de grens… Altijd spannend hoe lang dat gaat duren.

Maar door de contacten van dominee konden we opgevangen worden door de grenswacht als we de wachtrij voorbij zouden rijden. “Minaj controj” was daarbij een gevleugelde uitspraak. Het heeft in ieder geval geleid tot het feit dat we 65 minuten later in Hongarije reden.

Na weer een voorspoedige terugreis waren we zaterdagmorgen thuis.