Blog

Donderdag 6 en vrijdag 7 juni

Nadat onze MAN-bus op woensdagavond 5 juni is geladen met houdbaar voedsel, medisch materiaal, hygiënische producten en kleding, vertrekken wij (Hendrik en Kees)  donderdagavond 6 juni richting Zhytomyr in de Oekraïne. Ondanks wat flinke buien, hebben we een goede reis. We rijden ’s nachts door en sluiten vrijdagmiddag om twee uur aan in een lange rij auto’s voor de Pools-Oekraïense grens. Er zit weinig schot in en als we eindelijk door mogen rijden, valt aan de Oekraïense kant het internet uit. Om zes uur ’s avonds kunnen we onze reis vervolgen vanaf de Oekraïense kant en arriveren om half elf ’s avonds veilig in Zhytomyr. We nuttigen een maaltijd in een ondergronds restaurant. Doordat er net een live voetbalwedstrijd wordt uitgezonden tussen Polen en Oekraïne en de Oekraïners op achterstand staan, vinden wij het verstandig om af en toe te laten merken dat wij geen Polen zijn.

Zaterdag 8 juni

We ontbijten al vroeg en ontmoeten Zhannah en Artem. Altijd weer fijn om elkaar te zien na een langere tijd en in de bijzondere omstandigheden. Zhannah trommelt een team mensen op, om de bus te lossen. De door Oekraïners uit Veenendaal gesorteerde kleding, lossen we niet. Daarvoor hebben we een andere bestemming in Vinnitsa. Als Zhannah hoort dat daar kleding goed gebruikt kan worden, vullen we de bus met extra kleding uit de voorraad in Zhytomyr. Na het lossen van de bus bespreken we de projecten met Zhannah. Dwars door de gesprekken heen loopt de rode draad van de oorlog. Gescheiden gezinnen: opa en oma in bezet gebied achtergebleven, broer of man aan het front, kinderen met of zonder moeder elders in Europa. Het tekort aan stroom, dat resulteert in het afsluiten van de stroom voor enkele of meerdere uren per dag. En dan de zorgen om de ontwikkelingen aan het front en de soldaten die sneuvelen of gewond terugkeren. Aan de andere kant gaat het leven door. Vrouwen met kinderen op straat. Drukke restaurants en winkels. Trams en bussen die mensen heen en weer brengen en de bedelaar die oorlog of geen oorlog zijn dagelijkse kost bij elkaar probeert te collecteren. 

We gebruiken de lunch bij restaurant “de Gangster”. Daarna is er een conferentie in de stad over vluchtelingenwerk. Er zijn enorm veel vluchtelingen uit het oosten en iedere maand wordt een andere provincie aangewezen om de vluchtelingenstroom op te vangen. De conferentie vindt plaats in het Stadstheater, omdat daaronder een bunker zit, die in geval van luchtalarm, snel een vluchtplaats biedt. We wonen een deel van de conferentie bij. Zhannah vertaalt. We praten in de pauze met de burgemeester van Zhytomyr en met verschillende deputaten van ministeries. Zhannah organiseert foto’s. Ieder moment van de dag wordt vastgelegd. We doen nuttige contacten op, die later van pas kunnen komen in het noodhulpwerk.

Om vier uur ’s middags vertrekken we naar Vinnitsa om Koen Carlier te ontmoeten. Koen ondersteunt gaarkeukens en helpt bij de terugkeer van Joodse mensen uit Oekraïne naar Israël. We ontmoeten Koen bij zijn opslagplaats en praten bij over een zonnepanelenproject bij een plaatselijk hulpverleningscentrum. Daarna hebben we bij Koen en zijn vrouw Ira een BBQ waar we hun verhalen horen. Na de maaltijd ontmoeten we een nieuwe contactpersoon, aangedragen door Oekraïense vluchtelingen die nu in Veenendaal wonen. Zij blijken gericht op hulpverlening in het frontgebied voor achterblijvende bewoners en voor hen die huis en bezittingen kwijt zijn geraakt door bombardementen. Ze winnen ons vertrouwen en we gaan mee naar hun opslagplaats en kantoor op een afgelegen bedrijventerrein. We lossen de kleding bij deze organisatie, maar houden 24 dozen kleding achter voor de mensen die op zondag de maaltijd gebruiken in de gaarkeuken van de kerkelijke gemeente waar Koen en zijn vrouw Ira bij zijn aangesloten. Laat in de avond komen we aan bij het hotel. De parkeerwachter is in diepe rust en ook met schreeuwen niet wakker te krijgen. Als hij tenslotte ontwaakt is, hij vergeten dat hij parkeerwachter is en maakt hij zulke rare geluiden dat we ons terugtrekken. Tenslotte gaat het hek open. We genieten de nacht. Deze keer niet onderbroken door luchtalarm.

Zondag 9 juni

Om acht uur is ontbijt. We moeten kiezen tussen Oekraïense gerechten. De Engelse variant van de menukaart is niet aanwezig. We besluiten naar de kerkdienst te gaan waar Koen en Ira ook zijn. Tijdens de dienst wordt Hendrik uitgenodigd om de groeten over te brengen aan de gemeente en spreekt hij hen bemoedigende woorden toe. Na de dienst zijn er de aankondigingen voor het gemeentewerk. De gemeenteleden kunnen camouflagenetten maken, kaarsen smelten voor de frontsoldaten of kaarten maken voor diegenen die het moeilijk hebben. Na afloop komen in deze gemeente straatbewoners en daklozen een maaltijd gebruiken. Koen heeft 12 dozen kleding meegenomen voor de ontheemden. Na passen en meten zijn na de maaltijd alle dozen leeg. Kees spreekt de ontheemden toe en vertelt waarom wij uit Holland gekomen zijn. We krijgen luid applaus van een zaal vol mensen die werkelijk niets hebben. Als we vragen wat we de volgende keer mee moeten nemen komt er een eensgezind antwoord: Schoenen!

We eten mee met de mensen in de gaarkeuken en bespreken met Koen wat nieuwe projecten. Na de maaltijd gaan we richting de grens. We besluiten de hoofdgrenspost te gebruiken en krijgen daar onmiddellijk spijt van als we stil staan in de rij auto’s die voor de grenspost staat. Uiteindelijk kost de passage van de grens ruim 4,5 uur, waarbij we aan de Poolse kant alles wat we in de auto hebben moeten uitladen voor inspectie. Stel je voor dat je dan de bus nog vol hebt! Om 10 uur ’s avonds rijden we weg aan de Poolse kant. Net over de grens zoeken we een “bed and breakfast” in Rzeszov. Maar we gaan niet slapen, voordat we een stadswandeling maken door het mooie historische centrum van Rzeszov.

Maandag 10 juni

Om half zeven gebruiken we het ontbijt en om zeven uur rijden we weg. Aanvankelijk hebben we mooi weer, maar later in de morgen gaat het harder waaien en komen de buien.

In Duitsland leidt de regen tot veel stilstaand en langzaam rijdend verkeer. Dat maakt de reis flink wat langer, maar we gebruiken de tijd om indrukken te delen, plannen te maken en genieten we van de bemoedigende support van het thuisfront. We zijn het samen eens dat het doel de inspanning van de reis meer dan waard is. Precies om twaalf uur maandagavond arriveren we weer veilig in Veenendaal.